Wystawa etnograficzna multimedialna
prezentuje typowe rogozińskie mieszkanie mieszczańskie z przełomu XIX i XX wieku
pokazane we wnętrzu zabytkowego ratusza nowomiejskiego z lat 1826-1839. Koncepcja
ekspozycji powstała po zwolnieniu pomieszczeń biurowych w czasie remontu Muzeum w
ramach projektu inwestycyjnego „Modernizacja Muzeum Regionalnego im. Wojciechy
Dutkiewicz w Rogoźnie wraz z zagospodarowaniem otoczenia placu Karola
Marcinkowskiego.
Na ekspozycji prezentujemy pokój stołowy – jadalnię służący całej rodzinie oraz sypialnię.
Oba pomieszczenia stanowią jedną całość, a o odrębności decyduje różne wyposażenie.
Centralnym i najważniejszym meblem pokoju stołowego jest prostokątny, dębowy stół
będący sercem każdego domu i 6 krzeseł. Na stole nakrytym lnianym obrusem ustawiono
porcelanową zastawę stołową. Znajduje się w nim także komoda i dębowy, rzeźbiony kredens
stanowiący komplet ze stołem i krzesłami. Obok kredensu pod oknem stoi bujany fotel,
miejsce odpoczynku dla domowników. Uzupełnieniem pokoju stołowego są porcelanowe
figurki i dekoracyjna waza na komodzie oraz wiszący nad nią zegar ścienny z dekoracyjnymi
figurkami, obrazy na ścianach i przedmioty codziennego użytku na kredensie.
Przeciwległą część pokoju stanowi sypialnia, w której centralne miejsce zajmuje łóżko
ustawione zgodnie z zasadą „na pokój”, wezgłowiem do ściany z pierzyną i poduszką.
Zasłane jest „paradnie”, jak było to w zwyczaju czynić na dzień – ażurową kapą na różowym
podkładzie, tzw. dnie, oraz w wezgłowiu – dekoracyjną poduszką. Na łóżku siedzą odświętnie
ubrane lalki. Po bokach ustawione są nocne szafki, a na nich świecznik, książeczka do
nabożeństwa oraz książki. Pod łóżkiem naczynie nocne (nocnik). Na ścianie u wezgłowia
zawieszony jest obraz Świętej Rodziny. W pobliżu łóżka, obok okna stoi kołyska, a między
oknami szafka pełniąca funkcję damskiej toaletki, na której znajdują się szkatułki z biżuterią,
porcelanowy flakon na perfumy i przybory toaletowe. Nad toaletką wisi duże prostokątne
lustro w dębowej, rzeźbionej ramie. W sypialni stoi także dwudrzwiowa szafa z szufladą i
ozdobną profilowaną górą, a przy łóżku duża, drewniana skrzynia posagowa (wianna), w
której znajdują się różne rekwizyty wykorzystywane przez przewodnika w trakcie
oprowadzania po wystawie. Ściany zdobią święte obrazy i rodzinne fotografie.
W każdym pomieszczeniu jest okno, które zostało zasłonięte czarną folią tworząc
zaciemnienie. Na oknach założone są rolety ze zdjęciami ze starych pocztówek
przedstawiające widok z okna na plac przed ratuszem z początku XX wieku. W oknach firany
i ozdobne zasłony jaśniejsze w salonie i ciemniejsze w sypialni.
Większość mebli prezentowanych na ekspozycji pochodzi ze zbiorów Muzeum Regionalnego
im. Wojciechy Dutkiewicz i są darami mieszkańców Rogoźna. Cały komplet dębowych,
rzeźbionych mebli (kredens, stół i krzesła, szafka dwudrzwiowa, szafki nocne oraz lustro
pochodzą z drugiej połowy XIX wieku i są częścią wyprawy (posagu) Marii Sekaniny-Miśko,
a zostały zamówione u krakowskiego artysty stolarza przez Wilhelminę i Jana Sekaninów,
rodziców Marii (do Rogoźna przyjechały na początku XX w.), a przekazała je w darze do
zbiorów Muzeum, wnuczka Marii Krystyna Kustusz-Brożyna.
Kulminacyjnym punktem wystawy dla zwiedzających, jest podróż w czasie do Rogoźna
sprzed 100 lat. Dzięki efektom dźwiękowym i świetlnym zwiedzający spędzają niedzielę u
pięcioosobowej rodziny Rogozińskich. Kiedy spotkanie u Rogozińskich dobiega końca uczestnicy
pokazu wracają do Rogoźna XXI wieku, a zwiedzanie wystawy zamyka film z Danielem
Olbrychskim i mieszkańcami Rogoźna zrealizowany na placu Karola Marcinkowskiego przed
budynkiem Muzeum w sobotę 25 maja 2019 roku. Dzięki temu ponad 500 mieszkańców
Rogoźna wzięło udział we współtworzeniu wystawy.
